«ماهتون عسل» اين شايد نوستالژيكترين واژه ماه رمضان چند سال اخير باشد؛ واژهاي كه سالهاست در پايان هر برنامه، «احسان عليخاني» ميگويد و همهمان با آن خاطرات قشنگي داريم؛ «ماه عسل»، برنامهاي از جنس مردم و به قول خود احسان مال خودِ خودِ مردم است تا قصه زندگي مردم را روايت كند؛ برنامهاي كه با مهمانان موفق، صبور و گاهي مواقع نااميدش، هر سال قبل از افطار، گاه اشكمان را درميآورد و گاه باعث ميشود به حال خيليها غبطه بخوريم. با تمام احترامي كه براي همه قائليم، بايد بگوييم خيلي از مجريان تلويزيون آرزو دارند برنامهشان به نوعي اقبال و مخاطبان «ماه عسل» را پيدا كند اما اينكه چرا به ندرت چنين اتفاقي در تلويزيون ايران ميافتد را در گفتوگوي اختصاصي ما با احسان عليخاني متوجه خواهيد شد و خواهيد فهميد رمز موفقيت مردي كه فقط سالي يكبار او را در قاب تلويزيون ميبينيم، چيست.
«ماهتون عسل» اين شايد نوستالژيكترين واژه ماه رمضان چند سال اخير باشد؛ واژهاي كه سالهاست در پايان هر برنامه، «احسان عليخاني» ميگويد و همهمان با آن خاطرات قشنگي داريم؛ «ماه عسل»، برنامهاي از جنس مردم و به قول خود احسان مال خودِ خودِ مردم است تا قصه زندگي مردم را روايت كند؛ برنامهاي كه با مهمانان موفق، صبور و گاهي مواقع نااميدش، هر سال قبل از افطار، گاه اشكمان را درميآورد و گاه باعث ميشود به حال خيليها غبطه بخوريم. با تمام احترامي كه براي همه قائليم، بايد بگوييم خيلي از مجريان تلويزيون آرزو دارند برنامهشان به نوعي اقبال و مخاطبان «ماه عسل» را پيدا كند اما اينكه چرا به ندرت چنين اتفاقي در تلويزيون ايران ميافتد را در گفتوگوي اختصاصي ما با احسان عليخاني متوجه خواهيد شد و خواهيد فهميد رمز موفقيت مردي كه فقط سالي يكبار او را در قاب تلويزيون ميبينيم، چيست.